Uzun seneler süresince inek yetiştiriciliğinde meydana gelen gelişmeler inekleri hem davranış hem de verim bakımından önceki nesillerinden oldukça farklı bir duruma getirmiştir. İneklerin hareket etme açısından değerlendirildiği zaman ağır canlılar oldukları rahatlıkla söylenebilir. Sığırların bir gündeki davranışları izlendiği zaman, çevresinde meydana gelen durumlara karşı kaygısız oldukları gibi bir fikre kapılmak normaldir.

Otlak veya işletme avlusuna gelen yabani bir hayvan ya da karşılaşmadıkları kişiye toplu bir biçimde belli bir mesafeye kadar yaklaşarak dikkatli bir şekilde izleme hareketinde bulunurlar.

Olumsuz etkilenebileceklerini düşündükleri vakit insanlarda içinde yer almak üzere tüm canlılara karşı belli bir uzaklıkta yanlarını dönerek, bedenlerini daha uzun sergileme davranışını sergileyerek gözdağı vermek isterler.

İnekler kendilerini ifade edebilmek amacı ile birkaç tane farklı ses kullanırlar. İlk ifade ediş biçimi kalın ve göğüsten çıkarılan bir böğürme biçiminde olmaktadır. İneğin bu kendini ifade ediş şekli çoğunlukla yabancı bir ortamda iken sürüden uzaklaştığı vakit yolunu bulmak için yaptığı bir harekettir.

Eşek sesine benzeyen kesik kesik böğürmeler, çoğunlukla yavrusunu çağırmak amacıyla gösterdiği bir hareket biçimidir. Diğer bir ifade biçimi de inlemede ve güç doğum esnasında şiddetli ve uzun süreli bağırmalar ineğin ağrı yaşadığını göstermektedir.

İnekler de öteki bütün canlılarda olduğu gibi mutlu bir ruh hali içerisinde olabilirler. Kapalı halde olan ve bağlı bir avludan veya yeşil bir alanda bir merada serbest şekilde bir ineğin sıçrayarak tekme atıp koşması, güneşli bir otlak veya avluda ineğin ölü gibi yan yatması, doğumun sonrasında buzağısını gören annenin şefkat ve telaşlı bir biçimde ayağa kalkarak yavruya doğru gitmesi, doğumu yapmasına yardım eden kişilere karşı göstermiş olduğu sakin hareketler örnek verilebilecek bazı mutluluk hareketleridir.

Tıpkı mutluluk gibi üzüntü de sığırların uzak olmadıkları bir duygudur. Özellikle sürü içinde yer alan ineklerden birinin ölümünü görmesi veya sürüde bulunan arkadaşlarından bir ya da birkaçının farklı bir yere götürülmek için yüklendiği esnada o noktaya doğru harekete geçerek toplu bir biçimde sergiledikleri harekette üzüntüyü görmek mümkündür.

Titiz ve bilgi dahilinde hareket ederek gözlem gerçekleştirilir ise, bir sığır sürüsünde bulunan bireyler arasında hiyerarşi olduğunu görmek mümkündür. Boğanın olmadığı sürülerde, beden yüksekliği ve buna ilaveten uzun boynuza sahip olan ineğin sürü lideri konumunda olduğunu söylemek mümkündür. Lider olan sığır, yemlikte, ahırda, kapıda veya sulukta her zaman öteki canlılardan önce gelir ve üstünlük kurar. Özellikle, yemlikleri kısa olan barınaklarda, liderlik farkını görmek olağandır. Lider sığır, bu şekil olan yemliğin önünde durarak, öteki ineklere engel olmaktadır. Öteki sığırlar, lider olanın doyduktan sonra gezinmesini beklemek zorunda kalırlar. Lider konumda olmayan inekler lidere yaklaştığı vakit, bedenlerini asla yan dönme davranışında bulunmazlar. Baş bölümlerini lider olanın baş düzeyinden aşağıda tutarak, bedenlerini çapraz bir konumda tutarak dururlar. Bir sığırın doğduğu anda vücudunu yan çevirerek bir duruş sergilemesi, ona doğuştan gelen doğal bir savunma refleksidir. Böylece bedenini diğer ineklere büyük göstererek gövde gösterisi yaparlar. Baş bölümünün aşağıda kalmasının diğer bir sebebi diğer ineklerin kokusunu daha düzgün bir şekilde alabilmektir.

Sürüde barış içerisinde bir atmosferin oluşabilmesi adına sürüdeki hayvanların boynuzlarının ortadan kaldırılması son derece önemlidir. Bu durumun nedeni, boynuzun sosyal bakımdan ortaya çıkan tartışmaların en güçlü dayanağı olmasıdır.