Besi hayvancılığının amacı birim zamanda en çok canlı ağırlık artışını minimum gider ile sağlamaktır. Bir iş kolu olan bu alanın başarısı; besi ile uyumlu materyal tercihine, doğru, gerçekleştirilecek hedefe uygun ve hayvanların gereksinimlerini giderecek barınakların planının yapılmasına, ideal bakım ve besleme işlemlerine ve ideal korunma sağaltım planlarının harekete geçirilmesi ile bağlantılıdır. Besicilikte elde edilecek nihai ürün olan karkas giderini tespit eden en mühim faktörler, besi süresi ve iş yerinin dönüş hızı şeklinde vurgulanmalıdır.

Barınakların Planlanması

Barınak planı yapılırken bir hayvan başına düşecek kuru altlık alanı, her 100 kilogramlık canlı ağırlık için en düşük 1 metre kare olmalıdır. Yaklaşık olarak besi sığırı canlı ağırlığını 400 kilogram şeklinde düşünmemiz halinde; 4 metre kare kuru ve en düşük bu oranın 2 katı da ek dolaşma alanının mevcut olması gerekir.

Barınak planı yapılırken hayvanların hakim rüzgardan muhafaza edilmesi konusunda dikkatli olmak gerekir. Ayriyeten ideal bir havalandırma sisteminin mevcut olması da hayvanlar için son derece mühimdir.

En düşük çatı yüksekliği, barınağın bulunduğu yerin iklimine uygun olacak biçimde dizayn edilmelidir. Bilhassa sıcaklığın yüksek olduğu bölgelerde yükseklik seviyesinin uygun olduğundan ve çatı altlarının yeteri kadar serin ve havadar olmasına dikkat edilmelidir.

Bir hayvan başına serbest mekanizmalarda en düşük 25 santimetre yemlik yeri bulunması, rekabetin mevcut olmaması ve yeme rahat bir şekilde erişimin sağlanması bakımından son derece mühimdir.

Bilhassa genç ve barınağa yeni alınmış hayvanlar için, altlıkların kuru halde olması son derece mühimdir.

Padoklarda çok fazla hayvanın olmaması (en fazla 20-25) hem yönetim işlemleri hem de rekabet ve hayvan alımı hususunda olumlu etki oluşturur. Padoklarda hayvanların olabildiği kadar homojen halde olması gerekmektedir. Ağırlıkları birbirinden çok farklı ve yaş olarak birbirinden çok ayrı hayvan gruplarının aynı ortamda barındırılmaması gerekir. Hayvanın sosyal bir ortama uyum sağlamasını ve sosyal hiyerarşi gereği mecbur kalınmadıkça farklılık yapılmamalıdır.

Hayvan tercihi

• Gelişme sorunu ve solunum sistemi sorunları olan ya da yoğun parazit enfestasyonu ile karşı karşıya kalmış hayvanlar seçilmelidir.
• Bu noktada en mühimi, solunum yolunda mevcut olan hastalıklardır. Bu duruma karşı korunmak için hayvan tercihinde düşkün halde olan, burunda kuruluk olan, seröz ya da muköz burun akıntısı yaşayan hayvanlardan yana tercihte bulunulmamalıdır.
• Bilhassa belli zamanlarda ülkemizde yoğun bir şekilde karşı karşıya kalınan şap hastalığına rastlanan bölgelerden hayvan alımında bulunulmamalıdır. Böyle bir duruma karşın ise gereken biyogüvenlik tedbirlerinin alınması gerekmektedir.
• Hayvan tercih edilirken mümkün olduğu kadar pazarlardan değil yetiştirici ya da çiftliklerden satın alınması, hayvanların daha düşük stres yaşaması ve daha düşük mikrop ile karşı karşıya kalması bakımından mühimdir.
• Aşılama ve antibiyotik ilaç işlemleri, imkan olduğu kadar hayvanların alındığı alanda sevk gününden 3 ila 4 hafta evvel uygulanmalıdır. İmkan bulunmadığı hallerde ise bu işlemler, işletmede karantina aşamasında gerçekleştirilmelidir.
• Uzun süren transfer aşamalarından uzak durulması gerekmektedir.
• Eğer mümkün ise hayvanların alındığı yerde son bir hafta içerisinde yedikleri yem rasyonu hakkında bilgi sahibi olunması gerekmektedir. Bu konu hakkında bilgi sahibi olunması yem geçişi ve besiye daha hızlı geçiş yapılabilmesi bakımından mühimdir.