İneklerin beslenmesi tıpkı bizlerde olduğu gibi belirli bir düzen içerisinde olmalıdır. İneklerin beslemesi içinde bulunulan duruma uygun olacak şekilde planlanmalıdır. Bu beslenme düzeni oluşturulurken dikkat edilmesi gereken bazı konular bulunmaktadır. Bu konular ineğin vücut ağırlığı, ne derece süt verimi olduğu, süt içerisinde bulunan yağın oranı, ineğin o dönem içindeki laktasyon döneminde bulunup bulunmadığı ile alakalı durumlar olmaktadır. Aynı sürü içinde yer alan ineklere aynı oranda yem verilmemesi maliyetleri ciddi derecede etkileyen durumlar arasında yer almaktadır. Yüksek derecede verimi olan ineklerin, sindirim seviyesi yüksek daha kaliteli yemlerle beslemesi yapılırken, düşük verime sahip olan ineklerin beslemesi ise daha düşük kaliteye sahip olan yemler ile yapılmalıdır.

İneklerin beslemesi yapılırken kullanılan yemler iki gruba ayrılmaktadırlar. Bu yemler, kaba yemler ve keşif yemleridir. İneklerin beslemesinde tercih edilen kaba yemler, mera ve çayırlarda kendiliğinden otlanma biçiminde ve her çeşit kuru ot, yumru ve kök içeren besinlerle olmaktadır. Keşif yemlerse kaba yemlere kıyasla daha yüksek özelliğe sahip yemlerdir. Bu yemler; arpa, yulaf, mısır gibi taneli yemler, ayçiçeği ve pamuk gibi yağlı tohum küspeleri, kepek gibi değirmen artıklarından meydana gelen yemler, balık, et ve kemik unu içeriğine sahip olan hayvansal yemler, vitamin, tuz ve minerallerden oluşmaktadır.

İneklere bir günde gereksinimlerine uygun olarak verilen yem miktarları keşif ve kapa yemlerin toplamından meydana gelmektedir. İneklerin beslemesi, verim payı rasyosu ve yaşam payı rasyosuna göre oluşturulmaktadır.

İneklerin verim seviyesine göre günlük olarak protein, enerji, vitamin ve mineral gereksinimleri karşılanmalıdır. İneklerin beslenmesinde tek yönlü olacak şekilde değil de keşif yemlerden çeşit olarak yararlanmak gerekmektedir. İneklerin beslemesinde kullanılacak olan yemler sindirim sistemini yormayacak ve yük bindirmeyecek biçimde olmalıdır. Bu duruma dikkat edilmesi sindirim sisteminde herhangi bir problem yaşanmaması açısından büyük bir öneme sahiptir.

Laktasyon döneminin sonlarına doğru süt ineklerinde süt verimi düşmektedir. Bu dönemlerde ineklerden aynı oranda verim alınmadığından beslenme şeklinde değişiklik yapılmalıdır.

İneklerin beslemesinde bir denge oluşturulması gerektiğinden ineğin ihtiyacına göre günlük hazırlanan yem rasyosu 3 eşit öğüne bölünmelidir. Bir yem türünden ötekine geçerken 3 gün baz alınmalı ve bu geçiş yavaş yavaş yapılmalıdır. Bir anda rasyoda yapılan değişiklik ineğin rumen mikroorganizasyonuna olumsuz yönde etki ederek hastalık oluşumuna sebep olmaktadır.

İneklerin beslemesinde kullanılan arpa, buğday, yulaf, mısır ve çavdar mümkün olduğunca ezilerek ve kırılarak verilmelidir. İneklerin beslemesinde günlük olarak her 100 kilogramlık ağırlığı için 2 kilogramlık ot tüketmesi gerekmektedir. Verilen yem çeşidine göre inekler günlük olarak 30-60 litre arasında su tüketmektedirler.

İneklerin beslemesi yapılırken dikkat edilmesi gereken diğer bir konu da ineğin önünde daima 15 derecelik bir ısıya sahip temiz içme suyunun bulundurulmasıdır. İneklerin beslemesinde kullanılan kaba yemler yaşam payını sağlarken keşif yemler tamamıyla ineğin süt verimi ile alakalıdır.