Yem bitkileri, inek yemi olarak büyütülen, fakat bu durumun beraberinde su ve toprağı koruma, ekim nöbeti içinde kendinin ardından gelen malzemelerin randımanını yükseltme nitelikleri taşıyan, doğrudan doğruya ya da sonradan tükettirilmek üzere hasat edilip kurutulan ya da silajı yapılan bitkidir.
Kaba yem olarak tanımı yapılan yem bitkisi maliyeti en az gıda kaynağıdır. İneklerin mide mikroflorası için lüzumlu gıda maddesini barındırmaktadır. Vitamin ve mineral kaynağı olmaları sebebi ile ineklerin randıman ve üreme performanslarına etki eder.
Yem bitkisinin yem olma özelliğinin beraberinde daha pek çok yararlı yönleri de mevcuttur. Tarımsal üretimin esas kaynağı olan toprakların yerinde tutulmasında yani su ve toprak erozyonlarının engellenmesinde en etken silah olmaktadır. Bilhassa baklagiller familyasından olan korunga, yonca ve fiğ gibi yem bitkisi, kökünde oluşturduğu boncuk biçimindeki yumrucuklar içinde içerdikleri bakteriler vasıtası ile, atmosferin serbest azotunu toprağa aktarıp hiçbir kötü yan tesiri olmayan tabii bir gübreleme yapmaktadırlar. Bu durumun beraberinde toprağın derin tabakasında çözünmüş halde olan bazı gıda elementlerini çözündürüp, toprağın üst yüzeyine taşıyarak kendisinin ardından gelecek malzeme için hazır duruma getirirler. Başka bir yabancı otun büyümesine müsaade etmezler. Böylelikle girmiş olduğu ekim nöbeti sistemi içinde toprak randımanını yükselterek kendinden sonra gelen malzemenin hem randımanının çok ölçüde yükselmesine hem de lezzetli ve kaliteli malzemelerin elde edilmesine olanak sağlarlar.
Baklagil ve buğdaygil yem bitkisi dikildikleri toprakları yalnız randımanlı hale getirmek ile yetinmezler. Bunun beraberinde bol ölçüde bırakmış oldukları toprak ve kök üstü artıklarıyla toprağın organik madde ölçüsünü yükselterek yapısını düzeltirler. Toprağın organik madde açısından zenginleşmesiyse, bilhassa yağışı düşük olan bölgelerde çok mühim mevzu olan toprağın su tutma ve gıda maddeleri kapasitesini yükseltir.
Yem bitkisinin önemini kavramış olan gelişmiş batı ülkelerinde yem bitkisi yerinin tarım arazisi içerisindeki payı yüzde yirmi beş-yetmiştir. Halbuki yaşadığımız ülkenin topraklarının çoğu meyilli ve engebeli olması sebebi ile işlemeli tarım için uygun olup olmadığı tamamı ile rüzgar ve su erozyonuna açıktır. Bir milimetrelik toprak tabaksının oluşabilmesi için minimum yüz sene gerektiği ve yaşadığımız ülkede her sene Kıbrıs adasının büyüklüğüne eşit ve on santimetre kalınlığındaki bir toprağın denize döküldüğü dikkate alındığında, yem bitkisinin tarla arazisi içindeki yüzde üçlük payı çok az kalmaktadır.
Ayriyeten inek varlığı yönünden önde gelen ülkelerden bir tanesi olan Türkiye hayvansal üretim yönünden sonuncu sırada bulunmaktadır. Böylelikle kişi beslemesi için çok mühim kaynak olan hayvansal malzemenin kişi başına gelen tüketim ölçüsü öteki ülkeler ile kıyas edilmeyecek şekilde azdır.
Bu sebepler ile, ilk olarak hayvanların çok kaliteli ve iyi yemler ile beslenerek hayvansal malzemelerin randıman ve kalitesinin yükseltilmesi gerekir. Nitekim yapılan incelemelerde çiftçi koşullarında hayvanların üstün kaliteli yem bitkileriyle beslenmesi halinde randımanlarının minimum iki kat yükseltilebildiği kanıtlanmıştır.
Hayvancılık ile ilgilenen işletmelerin, hayvan beslemede tercih edecekleri kaba yemleri kendi işletmelerinde elde etmeleri, karlı bir yetiştirme için esastır. Geviş getiren hayvanın selülozca zengin kaba yemi değerlendirme yeteneği, ucuz ve kaliteli kaba yem temin eden yem bitkisi kültürünün önemini yükseltmiştir. Kaba yemin fazla, nitelikli ve maliyeti düşük olması, maliyeti daha fazla olan yoğun yemlerin kullanımını düşürmekte ve işletmelerde ekonomik kazanç temin etmektedir.